Jakie są szanse wyewoluowania złożonego życia (wielokomórkowego)?
Czy wysokie stężenie tlenu w atmosferze planety jest konieczne dla wyewoluowania wielokomórkowego życia?
Jakie są szanse wyewoluowania inteligencji technologicznej – Równanie Drake’a.
Julia Jakiela, Janusz Pętkowski, Tomasz Zajkowski, Kamil Muzyka
Credit
Żeby SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence) mogło być uznawane za naukę, musi mieć następujące hipotezy:
1) Inteligentne życie istnieje
2) Istnieją sygnały od pozaziemskich inteligencji, które możemy wykryć
Jak zatem możemy odebrać sygnały?
Większość sygnałów radiowych dotyczących SETI, koncentrowało się od lat 60. wokół ‘water hole’ – pasma pomiędzy częstotliwościami 1420 MHz (związanej z linią wodoru 21 cm – długość fali dla tej częstotliwości) oraz 1640 MHz (odpowiada rodnikowi hydroksylowemu, długość fali 18 cm). Pasmo to jest wyjątkowo ciche i wolne od innych sygnałów, więc częstotliwość nadawana w tym paśmie mogłaby być stosunkowo łatwo wykryta. Już od lat ’60 ubiegłego wieku były podejmowane próby odebrania sygnałów od potencjalnych pozaziemskich inteligencji, między innymi: projekt Ozma (Drake) – 1960, Big Ear Survey (Ohio) – 1973-1995, SERENDIP – 1977 do teraz, Suitcase SETI (Arecibo) – 1982, HRMS – 1992.
Jak my możemy wysyłać sygnały?
Podejmowane są inicjatywy nadawania wiadomości do potencjalnych cywilizacji pozaziemskich drogą radiową. Przykładem może być przekaz z Arecibo nadany 16 listopada 1974 roku – 1000 kW wiadomość wysłana do kulistej gromady gwiazd M13, oddalonej o 23000 lat świetlnych, transmitowana przez 3 minuty na częstotliwości 2380 MHz, składająca się z 1679 znaków binarnych (23 x 73). Przekaz zawiera informacje o DNA (budujące je pierwiastki, cukry, zasady azotowe, liczba nukleotydów, podwójna helisa), postać człowieka, jego średni wzrost, ówczesną liczbę ludności, schemat Układu Słonecznego i dysku radioteleskopu w Arecibo.
Warto również wspomnieć o projekcie Arka 2.0, w ramach którego we współpracy Planetarium Centrum Nauki Kopernik, specjalistów w dziedzinie data science i pasjonatów satelitarnej komunikacji radiowej, kod genetyczny 24 najbardziej zagrożonych gatunków został przełożony na postać cyfrową i drogą radiową wysłany w kierunku egzoplanet. Więcej szczegółów.
Credit: Arne Nordmann (norro), CC BY-SA 3.0 <http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/>, via Wikimedia Commons
Credit: https://picryl.com/media/arc-1972-ac72-1338-5ecac8
Source: https://images.nasa.gov/
Credit: https://pixabay.com/photos/space-travel-voyager-golden-record-67757/
Podjęto także próby fizycznego przekazania wiadomości. Przykładem może być Plakietka Pioneera – dwie aluminiowe płytki (15 x 23 cm) pokryte złotem z wygrawerowanymi informacjami o ziemskiej cywilizacji, umieszczone na sondach Pioneer 10 i Pioneer 11
Kolejnym przykładem podobnej inicjatywy jest Voyager Golden Record, czyli pozłacane dyski, które oprócz nadrukowanych symboli zawierają też dźwięki (włącznie z muzyką Mozarta czy Beethovena) i obrazy, dotyczące różnych kultur i natury, a także próbkę uranu-238 do datowania izotopowego. Zostały umieszczone na sondach Voyager 1 i Voyager 2 w 1977 roku.
W latach 60. Frank Drake zaproponował wzór, próbujący określić liczbę potencjalnych cywilizacji w naszej Galaktyce. Wzór ten jest nazywany Równaniem Drake’a i ma postać:
N = (R* × fp × ne × fl × fi × fc) × L
Gdzie :
N – liczba cywilizacji pozaziemskich, z którymi ludzkość może się komunikować
R* – szybkość powstawania gwiazd w naszej Galaktyce
fp – odsetek gwiazd, które mają planety
ne – średnia liczba planet znajdujących się w ekosferze gwiazdy, tj. na których może powstać życie
fl – odsetek planet w ekosferze, na których życie powstanie
fi – odsetek planet zamieszkanych, na których życie rozwinie inteligencję (czyli stworzy cywilizację)
fc – odsetek cywilizacji, które będą chciały komunikować się z ludzkością
L – średni czas istnienia takich cywilizacji
Opis wzoru na podstawie https://pl.wikipedia.org/wiki/R%C3%B3wnanie_Drake%E2%80%99a